Jak wygląda leczenie chłoniaka Hodgkina?

Polega na dożylnym podaniu leków cytotoksycznych.

Od momentu rozpoznania choroby stosuje się schematy wielolekowe – najczęściej stosowanymi są ABVD oraz BEACOPP. Nazwy schematów leczenia biorą swoją nazwę od nazw leków wchodzących w skład danego schematu. ABVD to doksorubicyna, bleomycyna, winblastyna i dakarbazyna, a BEACOPP to: bleomycyna, etopozyd, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, prokarbazyna, prednizon. Powyższe schematy podawane są cyklicznie w odpowiednich ostępach czasowych.

Ostępy czasowe pozwalają na regenerację organizmu pacjenta po podaniu leków, jak również wynikają z farmakokinetyki i mechanizmu działania leku na komórkę nowotworową. Przestrzeganie czasu i rytmu leczenia wpływa na efektywność leczenia choroby nowotworowej.

Leczenie chorych wg. protokołu ABVD wymaga oceny wczesnej odpowiedzi (po 2. cyklu chemioterapii) za pomocą badania PET/TK. Aby taka ocena była miarodajna, badanie PET/ TK należy wykonać na 1–3 dni przed podaniem 3. cyklu ABVD.

.

W przypadku chłoniaka Hodgkina stosowana jest często jako element uzupełniający (konsolidujący) do wcześniej stosowanej chemioterapii. Polega na wykorzystaniu promieniowania jonizującego, które ma na celu niszczenie komórek nowotworowych.

Decyzja o potrzebie zastosowania radioterapii podejmowana jest w zależności od stopnia wyjściowego zaawansowania, wielkości wyjściowych zmian czy odpowiedzi na stosowane leczenie systemowe.

Oprócz leczenia przyczynowego konieczne jest włączenie leczenia wspomagającego. Ma ono na celu poprawę jakości życia z chorobą rozrostową, a także łagodzić jej negatywne skutki a także skutki jej leczenia.

W szeroko rozumianym leczeniu wspomagającym (objawowym), stosowane są np. leki p/wymiotne, leki p/bólowe, leki osłonowe na śluzówki jamy ustnej i przewodu pokarmowego, leki p/obrzękowe. W leczeniu p/bólowym poza leczeniem farmakologicznym można zastosować w niektórych sytuacjach radioterapię o działaniu p/bólowym lub w celu zmniejszenia ucisku na struktury narządowe, jak na przykład w zespole żyły próżnej górnej. To także wsparcie pacjenta przetoczeniami preparatów krwi w sytuacji klinicznie istotnej niedokrwistości czy małopłytkowości oraz profilaktyka infekcji (szczepienia – więcej dowiesz się tutaj).

Nawet w pierwszej linii leczenia warto rozważyć udział w badaniu klinicznym, które daje szansę na skorzystanie z nowoczesnych terapii, niedostępnych w ramach programów lekowych NFZ. Przedmiotem badań klinicznych jest m.in. możliwość ograniczenia leczenia do samej chemioterapii u chorych z negatywną wczesną oceną PET.

Dotyczy najczęściej pacjentów ze stadium zaawansowania I-II. Standardem leczenia w tej grupie są dwa kursy chemioterapii ABVD, po których stosuje się radioterapię na pierwotnie zajęte węzły chłonne.

Dotyczy na ogół pacjentów ze stadium zaawansowania I-II, ale z dodatkowymi czynnikami ryzyka, jak np. podwyższone OB, wiek powyżej 50 lat, bardzo duża zmiana węzłowa w klatce piersiowej, pozawęzłowa lokalizacja choroby. W takich przypadkach stosuje się 4 kursy chemioterapii  ABVD lub 2 kursy eskalowanej BEACOPP z 2 kursami ABVD plus radioterapię (po zakończeniu chemioterapii) na pierwotnie zajęte węzły chłonne. 

Dotyczy pacjentów w stadiach choroby III i IV oraz pacjentów ze stadium II z poważnymi czynnikami ryzyka. W takich przypadkach najczęściej stosuje się 6 do 8 kursów ABVD lub 6-8 kursów eskalowanych BEACOPP (to leczenie bardziej toksyczne i wiąże się ze znacznie większą ilością działań niepożądanych). Na decyzję o wyborze schematu wpływa m.in. ogólny stan pacjenta.  

U pacjentów z postacią wczesną tego typu chłoniaka stosuje się radioterapię, można też stosować jedynie obserwację.

W takich przypadkach NLPHL rozważa się zastosowanie chemioterapii. Oprócz ABVD zaleca się również schemat CHOP21 (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon).

Ze względu na obecność antygenu CD20 na komórkach nowotworowych w tej postaci chłoniaka Hodgkina zalecają się czasem chemioterapię w skojarzeniu z immunoterapią przeciwciałem antyCD20 tj. rytuksymabem. Po zakończeniu chemioterpaii zmiany przetrwałe można poddać radioterapii.