Jak wygląda wznowa ostrych białaczek?

W nawrotach wczesnych, poniżej 6 mies. od uzyskania remisji, leczenie 2. i kolejnych linii dobierane jest indywidualnie. Trzeba wziąć pod uwagę wiele czynników takich jak: wiek chorego, jego stan ogólny, charakterystykę genetyczną nawrotu AML.

W leczeniu intensywnym wykorzystuje się schematy z dużymi dawkami Ara-C. W leczeniu osób powyżej 60. r.ż lub/i z chorobami współistniejącymi wybiera się terapie o umiarkowanej intensywności: leki hypometylujące DNA (azacytydyna, decytabina), leki celowane (wenetoklaks, gilterytynib, iwozydenib, enazydenib). W przypadku osób kwalifikujących się do przeszczepienia, po uzyskaniu kolejnej remisji choroby, dąży się do jak najszybszego przeprowadzenia przeszczepienia.

W nawrotach późnych (powyżej 6 mies. od uzyskania remisji) można powtórzyć ten sam cykl indukujący, który był zastosowany w 1. linii leczenia.

W przypadku wznowy zawsze należy rozważyć udział w badaniach klinicznych!

Leczenie chorych uzależnione jest od typu immunologicznego ALL oraz dostępności
poszczególnych opcji terapeutycznych.

U wszystkich chorych z nawrotem ALL (PH-) konieczna jest natychmiastowa identyfikacja dawcy komórek krwiotwórczych – rodzinnego zgodnego w antygenachHLA, niespokrewnionego lub haploidentycznego. Priorytetem jest uzyskanie remisji hematologicznej i natychmiastowe przeprowadzenie alloHSCT. W przypadku konieczności oczekiwania na alloHSCT z powodu braku dostępnego dawcy, w okresie oczekiwania na transplantację należy powtórzyć wybraną indukcję, o ile uzyskano odpowiedź na przeprowadzone leczenie 1 cyklem.

Leczenie chorych uzależnione jest od typu immunologicznego ALL oraz dostępności
poszczególnych opcji terapeutycznych.

• Chorzy na ALL wywodzącą się z linii T leczeni są nelarabiną.
• Chorzy na ALL wywodzącą się z linii B mogą otrzymać różne opcje leczenia. Są one uzależnione od wieku, wcześniej stosowanych w terapii oraz od ekspresji antygenów mających znaczenie w immunoterapii ( CD20 i CD22), planowanej alloHSCT oraz dostępności leków. W terapii należy rozważyć jako opcję leczenie blinatumomabem (bispecyficzne przeciwciało anty-CD19) lub inotuzumabem ozogamycyny (u chorych z ekspresją CD22 na >1% limfoblastów).
• Chorzy na ALL wywodzącą się z linii B < 40 lat mogą również otrzymać
  schemat FLAM (fliudarabina, cyklofosfamid, L-Asparaginaza, metotreksat), o ile nie był on wcześniej stosowany jako indukcja II w okresie leczenia pierwszej linii. Jeśli w nawrocie stwierdza się ekspresję antygenu CD20 na ponad 20% blastów schemat FLAM skojarzony zostanie z immunoterapią rytuksymabem.
• Chorzy na ALL wywodzącą się z linii B > 40 lat mogą być leczeni schematem
  miniFLAM, o ile nie był wcześniej on stosowany jako indukcja II w okresie leczenia
  pierwszej linii. U chorych, u których w nawrocie stwierdza się ekspresję antygenu CD20
  na ponad 20% blastów schemat miniFLAM skojarzony zostanie z immunoterapią rytuksymabem.
  U chorych, u których zastosowano wcześniej schemat FLAM/miniFLAM można zastosować leczenie wg programu hyper-CVAD. Dodatkowo u chorych, u których w nawrocie stwierdza się ekspresję antygenu CD20 na ponad 20% blastów schemat hiper-CVAD skojarzony zostanie z immunoterapią rytuksymabem. W razie braku odpowiedzi można rozważyć próbę ratunkowej alloHSCT.