Sposoby leczenia szpiczaka

Chorzy, którzy zostali zakwalifikowani do auto-HCT, zostają poddani 3-4 cyklom czynnego leczenia indukującego (przygotowawczego). Jego następstwem będzie pozyskanie komórek macierzystych. W dalszej kolejności stosuje się wysokodawkowaną chemioterapię i przeszczepienie komórek macierzystych.

Najczęściej stosowane schematy leczenia indukującego to: D-VTD (daratumumab, bortezomib, talidomid, deksamethason), VTD (borteozmib, talidomid, deksamethason), CTD (cyclofosfamid, talidomid, deksamethason), PAD (bortezomib, doksorubicyna, deksametazon).

Po podaniu około 2-4 cykli powyższego leczenia wykonuje się zbiórkę komórek macierzystych. Po kolejnych 2-4 cyklach podaje się wysokodawkowaną chemioterapię, a następnie wykonuje się przeszczepienie macierzystych komórek krwiotwórczych. Po tej procedurze podaje się jeszcze 2-4 cykle wyjściowego leczenia. Następnie stosuje się terapię podtrzymująca remisję z zastosowaniem lenalidomidu, borteozmibu.

Leczenie pierwszego rzutu u chorych niekwalifikowanych do procedury podania wysokodawkowanej chemioterapii i przeszczepienia własnych komórek krwiotwórczych to najczęściej: DRD (daratumumab, lenalidomid, deksametazon), RVd (lenalidomid, bortezomib, deksmaethaosn), Vd (bortezomib, deksamethason), VMP (bortezomib, melfalan, prednizon).

Guza można leczyć operacyjnie lub napromienianiem. U niektórych osób guz plazmocytowy może przekształcić się w szpiczaka plazmocytowego, dlatego należy regularnie wykonywać badania krwi.

Tym terminem określa się leki hamujące namnażanie się i wzrost wszystkich szybko dzielących się komórek, w tym nowotworowych. Niestety działają także na inne szybko dzielące się komórki w organizmie – komórki śluzówki przewodu pokarmowego, cebulki włosów, komórki szpiku kostnego – z tego powodu dochodzi do licznych działań niepożądanych, które są wpisane w profil działania tych leków.

W przypadku szpiczaka możliwe jest leczenie następującymi lekami: doksorubicyna, cyclofosfamid, winkrystyna, bendamustyna, melfalan.

*Jeśli jesteś w trakcie chemioterapii, jesteś słaba/y, przeziębiona/y, Twój stan uległ pogorszeniu i zastanawiasz się, czy jechać na kolejną chemię, skontaktuj się z koordynatorem onkologicznym, szpitalem, w którym jesteś leczona/y lub lekarzem.

Ten rodzaj leków angażuje komórki układu immunologicznego i podścieliska szpiku kostnego do niszczenia komórek nowotworowych. Hamują one także tworzenie nasilonej siatki naczyń krwionośnych. Jest ich w pobliżu komórek szpiczakowych bardzo dużo i to one odżywiają komórki nowotworu. Można powiedzieć, że te leki hamują dostawy żywności do komórki nowotworowej.

Leki immunomodulujące to: talidomid, lenalidomid, pomalidomid

Są to leki hamujące usuwanie produktów przemiany materii z komórki nowotworowej i tym samym powodujące zatrzymanie procesów metabolicznych w komórce nowotworowej i jej „zatrucie”. Można powiedzieć, że leki te blokują jej wyrzucanie śmieci, przez co finalnie komórka nowotworowa ginie.

Do tej grupy leków należą: bortezomib, karfizomib, ixazomib

Przyłączają się do antygenów (cząsteczek białek) znajdujących się na komórce szpiczakowej. W ten sposób oznaczają chore komórki aby układ immunologiczny mógł je łatwiej wyszukać, rozpoznać i zlikwidować. Stosowane leki to: daratumumab, elotuzumab

.

Za niszczenie komórek nowotworowych w naszym układzie odpornościowym odpowiadają limfocyty T oraz komórki NK, czy makrofagi. 

Nowoczesna terapia CAR-T polega na wykorzystaniu własnych komórek limfocytów T do walki z konkretnym typem nowotworu, który się u nas rozwija. 

Technologia CAR-T polega na pobraniu od chorego jego własnych limfocytów T, następnie w laboratorium przy pomocy specjalnego urządzenia wprowadza się do nich geny pozwalające na zsyntetyzowanie na powierzchni komórki limfocytów receptorów, które będą rozpoznawać antygeny nowotworu. Tak przygotowane limfocyty namnaża się i następnie oddaje z powrotem choremu. 

Połączenie się receptorów limfocytów T z antygenem nowotworu wyzwala reakcję, która zabija komórkę nowotworu.

Aktualnie FDA (Amerykańska Agencja ds Leków i Żywności) zarejestrowała sześć technologii CAR-T. Cztery skierowane przeciw CD19 ( dwie stosowane w terapii chłoniaków i dwie w ostrej białaczce limfoblastycznej B-ALL) oraz dwie przeciw BCMA (stosowane w leczeniu szpiczaka plazmocytowego).

Terapia CAR-T nie jest obecnie refundowana w leczeniu szpiczaka. Można z niej skorzystać w ramach badań klinicznych.

Są to leki stosowane w trakcie leczenia chemioterapią, które pomagają niszczyć komórki  szpiczaka i wspomagają działanie chemioterapii. Do najczęściej stosowanych w leczeniu szpiczaka sterydów zaliczamy encorton i deksametazon.