wprowadzenie

Ostatnia aktualizacja: 18 listopada 2024

Jak wygląda leczenie raka endometrium (trzonu macicy)?

Łatwo poczuć zagubienie w trakcie leczenia, dlatego pozwól, że poprowadzimy Cię krok po kroku. Ważne, abyś pamiętał/a, że każda choroba jest inna. Znajdziesz tu informacje zgodne z aktualną wiedzą medyczną. Pamiętaj, aby nie porównywać się z innymi pacjentami, ponieważ przebieg leczenia każdej osoby jest inny.

Sposób Twojego leczenia będzie zależał od wielu czynników: stopnia zaawansowania nowotworu, jego klasyfikacji molekularnej, typu histologicznego. Jak już wiesz, podstawową metodą leczenia raka endometrium jest leczenie operacyjne, chociaż często leczenie składa się z kilku elementów. Takie leczenie nazywamy leczeniem skojarzonym. Łączy ono chirurgię, radioterapię, chemioterapię, od niedawna immunoterapię, a także hormonoterapię.

Ścieżkę przygotowała

Pracuje w Klinice Ginekologii Onkologicznej w Narodowym Instytucie Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowym Instytucie Badawczym w Warszawie, na oddziale zachowawczym.

dr n. med. Magdalena Kowalska specjalista ginekologii onkologicznej

Badanie histopatologiczne, czyli biopsja endometrium, dostarcza informacji o typie nowotworu i stopniu zróżnicowania histologicznego (grading). Wg FIGO rak trzonu macicy dzieli się na 3 grupy:

  • G1 – rak wysoko zróżnicowany (< 5 % utkania części litej)
  • G2 – rak średnio zróżnicowany ( 6-50% utkania części litej)
  • G3 – rak niskozróżnicowany ( > 50% utkania części litej)

Stopnie G1 i G2 wg. terminologii anglosaskiej należą do grupy low-grade, a G3 – do high-grade.

Klasyfikacja zaawansowania raka endometrium według FIGO z 2023 r.:

I – rak ściśle ograniczony do trzonu macicy i jajnika

  • I A – brak nacieku lub głębokość nacieku obejmuje mniej niż połowę mięśniówki bez lub z ogniskowym zajęciem przestrzeni limfatycznej (LVSI) lub choroba o dobrym rokowaniu
  • I A1 – nieagresywny typ histologiczny ograniczony do polipa endometrium lub ograniczony do endometrium
  • IA2 – nieagresywne typy histologiczne obejmujące mniej niż połowę mięśniówki macicy, bez lub z ogniskowym LVSI
  • IA3 – raki endometrioidalne o niskim stopniu złośliwości ograniczone do macicy i jajnika
  • IB – nieagresywne typy histologiczne z naciekiem połowy lub większej części mięśniówki macicy i brakiem lub ogniskowym LVSI
  • IC – agresywne typy histologiczne ograniczone do polipa lub endometrium

II – rak nacieka podścielisko szyjki macicy ze znacznym LVSI lub agresywnym typem histologicznym z naciekaniem mięśniówki macicy

  • IIA – naciekanie zrębu szyjki macicy przez nieagresywne typy histologiczne
  • IIB – znaczący LVSId nieagresywnych typów histologicznych
  • IIC – agresywny typ histologiczny z dowolnym zajęciem mięśniówki macicy

III – lokalne i/lub regionalne rozprzestrzenianie się nowotworu dowolnego podtypu histologicznego

  • IIIA – naciek błony surowiczej macicy, przydatków lub obu poprzez bezpośrednie rozprzestrzenienie się lub przerzuty
  • IIIA51 – rozprzestrzenianie się nowotworu do jajnika lub jajowodu (z wyjątkiem przypadków spełnienia kryteriów stopnia IA3)
  • IIIA2 – zajęcie błony surowiczej macicy lub rozprzestrzenienie się przez błonę surowiczą macicy
  • IIIB – przerzuty lub bezpośrednie rozprzestrzenienie się do pochwy i/lub przymacicza lub otrzewnej miednicy
  • IIIB1 – przerzuty lub bezpośrednie rozprzestrzenienie się do pochwy i/lub przymacicza
  • IIIB2 – przerzuty do otrzewnej miednicy
  • IIIC – przerzuty do węzłów chłonnych miednicy, okołoaortalnych lub obu
  • IIIC1 – przerzuty do węzłów chłonnych miednicy
  • III5C2 – przerzuty do okołoaortalnych węzłów chłonnych aż do naczyń nerkowych, z przerzutami lub bez przerzutów do węzłów chłonnych miednicy

IV – rozprzestrzenia się na błonę śluzową pęcherza i/lub błonę śluzową jelit i/lub powoduje przerzuty na odległość

  • IVA – naciek błony śluzowej pęcherza moczowego i/lub błony śluzowej jelit
  • IVB – przerzuty do otrzewnej jamy brzusznej poza miednicą
  • IVC – przerzuty odległe, w tym przerzuty do dowolnych węzłów chłonnych zewnątrz- lub wewnątrzbrzusznych powyżej naczyń nerkowych, płuc, wątroby, mózgu lub kości

W wyborze rodzaju leczenia uzupełniającego po leczeniu operacyjnym, poza stopniem zaawansowania, kluczową rolę odgrywa molekularna klasyfikacja raków endometrium. Ten podział na 4 grupy związany jest z różnymi zaburzeniami genetycznymi. Grupy różnią się biologią guzów, a co za tym idzie także rokowaniem dla pacjentek. Typ molekularny guza jest integralną częścią pooperacyjnego badania histopatologicznego.

Klasyfikacja molekularna raków endometrium:

  • POLE – to podjednostka katalityczna polimerazy DNA. Jest  to enzym, który bierze udział w procesach naprawczych DNA oraz replikacji. Częstość tej mutacji u pacjentek z rakiem endometrium szacuje się na 6-9% – są to z reguły osoby w młodszym wieku, z niskim indeksem masy ciała. Grupa obejmuje raki endometrium G1-G3. Obecność tej mutacji mimo występowania innych niekorzystnych czynników prognostycznych, np. głębokiego naciekania mięśniówki, niskiego zróżnicowania histologicznego, cechuje się bardzo dobrym rokowaniem, co pozwala nam na ograniczenie leczenia uzupełniającego u chorych w tej grupie.
  • MMR – oznacza mutacje w obrębie genów MMR (genów naprawy niesparowanych zasad)  lub hipermetylacją MLH1. Grupa ta stanowi 20-30 % chorych na raka endometrium, obejmuje raki endometrialne G1-G3 (mogą być związane z zespołem Lyncha). Zwykle są w niej pacjentki z wysokim indeksem masy ciała, o pośrednim rokowaniu. Odsetek 5-letnich przeżyć bez wznowy w stadium I-II sięga 80%. 
  • P53 – guzy wykazujące mutacje w obrębie genówTP53 i zwiększoną ekspresję białka p53. Nowotwory te stanowią ok 12-18 % wszystkich raków endometrium, charakteryzują się agresywnym przebiegiem i złym rokowaniem. W tej grupie obserwuje się zarówno raki surowicze, raki endometrialne G3 oraz mięsakoraki. Zwykle są rozpoznawane w zaawansowanym stadium choroby.
  • NSMP EC – raki endometrium z tzw. małą liczbą kopii, bez charakterystycznych mutacji. To 40-50% wszystkich raków endometrium, zwykle w tej grupie mamy do czynienia z rakami endometrialnymi G1-G2.

Zgodnie z klasyfikacją WHO z 2020 roku wyróżnia się 10 typów histologicznych raków endometrium:

Rak endometrioidny

Stanowi ok. 85% przypadków. Większość tego typu raków cechuje się niskim stopniem złośliwości i dobrym rokowaniem. Odsetek raków G3, z nadekspresją białka p53 oraz brakiem receptora estrogenowego sięga 10-19% i wiąże się z gorszym rokowaniem.

Rak surowiczy

Stanowi od 3 do 10% przypadków. To rak o agresywnym przebiegu i nie najlepszym rokowaniu, odpowiada za 40% zgonów z powodu raka endometrium.

Rak jasnokomórkowy

To ok. 5-10% przypadków. Są to raki o agresywnym przebiegu.

Rak niezróżnicowany

Również jest zaliczany do raków o agresywnym przebiegu.

Gruczolakorak mieszanokomórkowy

Stanowi ok. 10% przypadków, jest rakiem o agresywanym przebiegu.

Gruczolakorak z pozostałości przewodów Wolffa

To rzadki przypadek z mało znaną biologią guza.

Rak płaskonabłonkowy

To mniej niż 0.5 % przypadków, rokowania, zależne od stopnia zróżnicowania, w większości przypadków nie najlepsze.

Rak śluzowy

Rak typu jelitowego, o rokowaniu względnie dobrym przy stopniach zaawansowania I-II.

Gruczolakorak imitujący raka z przewodów Wolffa

Bardzo rzadki, zwykle rozpoznawany w zaawansowanym stadium choroby rak o agresywnym przebiegu.

Mięsakorak

Ok. 5 % przypadków, rak o agresywnym przebiegu.

Ważne!

Leczenie systemowe raka endometrium w Polsce prowadzone jest w ramach programu lekowego B.148

Schematy leczenia raka endometrium (trzonu macicy):

Leczenie operacyjne Zwiń Rozwiń

Podstawowym sposobem leczenia raka endometrium jest leczenie operacyjne. Obejmuje ono wycięcie macicy z jajnikami i jajowodami oraz limfadenektomię (wycięcie zajętych komórkami nowotworowymi węzłów chłonnych w obrębie miednicy), w oparciu o kryteria molekularne. Wskazaniami do limfadenktomii miednicznej i okołoaortalnej są:

  • raki endometrialne G1/G2, z inwazją mięśniówki powyżej 50%, z wyjątkiem pacjentek z POLEmut (ten termin oznacza mutację w genie POLE)
  • nieendometrialne raki
  • każdy typ histologiczny z TP53 abn (to jeden z podtypów molekularnych opisanych wyżej)
  • rak endometrialny G3 z wyjątkiem POLEmut (opisanym wyżej)

Brachyterapia HDR Zwiń Rozwiń

Brachyterapia to rodzaj miejscowej radioterapii. Stosuje się ją u pacjentek, które nie kwalifikują się do leczenia operacyjnego z powodu obciążeń internistycznych, w złym stanie ogólnym lub niewyrażających zgody na operację. Takie postepowanie poprawia przeżycia całkowite i czas wolny od progresji choroby. Brachyterapia ogranicza również ryzyko wznowy miejscowej jako leczenie uzupełniające po leczeniu operacyjnym.

Radioterapia lub radiochemioterapia Zwiń Rozwiń

To metody, które mogą być zastosowane w leczeniu uzupełniającym. Decyzja o radioterapii uzupełniającej zależy od typu molekularnego raka, stopnia zróżnicowania, naciekania przestrzeni limfatyczno-naczyniowej oraz przerzutów odległych. Uzupełniająca radioterapia jest, obok chemiotaerapii, metodą leczenia chorych na rak endometrium z wysokim ryzykiem nawrotu, zwłaszcza w II-IV stadiach zaawansowania. Jest również alternatywna dla pacjentek nie kwalifikujących się do leczenia operacyjnego z powód obciążeń internistyczno-kardiologicznych. Znajduje zastosowanie w nawrotach miejscowych lub w izolowanych wznowach nie kwalifikujących się do leczenia operacyjnego.

Chemioterapia Zwiń Rozwiń

Zalecana jest u pacjentek z rakiem endometrioidnym G3 oraz w przypadku raków nieendometrialnych (surowiczych, jasnokomórkowych, mięsakorakach). Schematem najczęściej stosowanym w I linii leczenia jest paklitaksel+karboplatyna. W kolejnych linach stosowana jest między innymi doksorubicyna lub paklitaksel w monoterapii. Nie ma standardów leczenia chemioterapią w nawrotach, natomiast badania randomizowane dowodzą o przewadze immunoterapii nad chemioterapią zarówno w zakresie skuteczności (odsetek obiektywnych odpowiedzi),  redukcji ryzyka nawrotu, jak i ryzyka zgonu.

Immunoterapia Zwiń Rozwiń

Stosowana jest w zaawansowanym raku endometrium (stadium ≥ IIIB), z wykluczeniem mięsaka endometrialnego.

Immunoterapia

Stosowana jest w zaawansowanym raku endometrium (stadium ≥IIIB), z wykluczeniem mięsaka endometrialnego. Od 1 października 2024 została rozszerzona możliwość zastosowania immunoterapii o kolejny obok dostalimabu lek- pembrolizumab. Zgodnie z kryteriami programu lekowego NFZ o numerze B.148 możemy zastosować jeden z tych leków zgodnie z kryteriami kwalifikacji w przypadkach:

  • Potwierdzenia nawrotowego lub zaawansowanego ( stadium > IIIB) raka endometrium o dowolnym typie histologicznym z wykluczeniem mięsaka endometrialnego u pacjentek niekwalifikujących się do radykalnego leczenia chirurgicznego lub radioterapii, u których progresja zaawansowanego lub nawrotowego raka endometrium wystąpiła w trakc ie lub po zakończeniu wcześniejszego schematu chemioterapii zawierającego platynę
  • Warunkiem zastosowania immunoterapii jest obecność upośledzenia naprawy nieprawidłowo sparowanych nukleotydów (ang. mismatch repair deficient, dMMR) lub wysokiej niestabilności mikrosatelitarnej (ang. microsatellite instability high, MSIH), potwierdzonej z wykorzystaniem zwalidowanego testu.
  • W programie istnieje jednorazowa możliwość leczenia z użyciem immunoterapii i nie ma możliwości zamiany leków w trakcie prowadzenia terapii.

Przeciwciała monoklonalne Zwiń Rozwiń

Istnieje możliwość zastosowania dodatkowego leku dołączonego do standardowej chemioterapii – trastuzumabu. Można go podawać w skojarzeniu z paklitakselem i karboplatyną u pacjentek z potwierdzonym histologicznie surowiczym rakiem endometrium i nadekspresją białka HER-2 3+ w badaniu immunohistochemicznym lub ampifikacją genu w badaniu FISH. Lek można zastosować u pacjentek w zaawansowanej chorobie (FIGO III i IV) lub w nawrotowej chorobie bez względu na pierwotne zaawansowanie. Warunkiem koniecznym jest również dobry stan osoby chorej – ECOG 0-2. Podawanie trastuzumabu można kontynuować po zakończeniu 6 cykli terapii cytotoksycznej do czasu progresji choroby lub wystąpienia niepożądanych działań ograniczających możliwość kontynuowania leczenia.

Hormonoterapia Zwiń Rozwiń

Jest korzystną opcją leczenia uzupełniającego u pacjentek z rakiem endometrioidnym G1/G2 zarówno w leczeniu uzupełniającym jak i w nawrocie choroby. Lekami z wyboru są progestageny np. ostan megestrolu w dawce 160 mg/dobę lub medrosyprogesteron w dawce 200 mg/dobę. Stosowane są również  inhibitory aromatazy, które blokują obwodową konwersję androgenów do estrogenów (pomimo usunięcia jajników lub zaniku ich funkcji, estrogeny nadal są produkowane w tkance tłuszczowej), np. letrozol 1×2.5 mg dziennie.

Gdzie szukać informacji o badaniach klinicznych?

W tej chwili nie ma jednego miejsca zbierającego tego typu informacje. Można ich szukać na stronach internetowych poszczególnych ośrodków. W zakładkach „badania kliniczne” dużych ośrodków onkologicznych można znaleźć informacje, jakie badania są aktualnie realizowane w danej instytucji. Należy pytać o takie informacje także bezpośrednio w swoim ośrodku leczącym.

https://pacjentwbadaniach.abm.gov.pl/

https://www.clinicaltrialsregister.eu/

https://clinicaltrials.gov/

Potrzebujesz pomocy? Skorzystaj z naszej INFOLINII – tel. 22 105 55 30

Szczegółowe informacje znajdziesz tutaj. W naszej infolinii dla pacjentek i pacjentów onkologicznych oraz ich rodzin pracują osoby z odpowiednim przygotowanym psychologicznym i merytorycznym – pomogą Ci rozwiązać różne problemy. Możesz skorzystać z porad psychologa, interwentki kryzysowej, dietetyczki i koordynatora onkologicznego.

Diagnostyka i leczenie są skomplikowanymi kwestiami, na które składa się wiele czynników. W Twojej głowie może pojawić się wiele pytań, dlatego zachęcamy do zapoznania się z dodatkowymi materiałami:

Jak budować i wzmacniać odporność psychiczną? Webinar na Światowy Dzień Walki z Rakiem

Ja przejść przez zmiany, który przynosi choroba – w kontekście socjalnym, zawodowym i psychicznym?

Przekaż nam 1.5% podatku

Jeśli masz ochotę nam pomóc, możesz przekazać nam 1,5% z podatku.
Przekaż 1.5% podatku

Infolinia 22 105 55 30

(pon. - pt, 17.00 - 19.00)