Powrót do: Jak wygląda leczenie?

Leki z grupy inhibitorów PARP

Leczenie inhibitorami PARP należy rozpocząć do 12 tygodni od zakończenia chemioterapii.

Kryteria kwalifikacji do leczenia podtrzymującego u pacjentek z pierwotnie rozpoznanym rakiem jajnika, jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej u pacjentek z obecnością mutacji patogennej lub prawdopodobnie patogennej, somatycznej lub germinalnej, w genach BRCA1/2  (olaparibem lub niraparybem) lub niezależnie od obecności  mutacji w genach BRCA1/2, u pacjentek z potwierdzonym niedoborem homologicznej rekombinacji (HRD) lub z brakiem potwierdzenia niedoboru homologicznej rekombinacji (HRD) (niraparybem):

  1. Rozpoznanie histopatologiczne wskazujące na raka jajnika w stopniu III/IV wg FIGO o stopniu zróżnicowania histopatologicznego G2/G3,  raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej.
  2. Stopień zaawansowania III wg FIGO, u pacjentek z mutacją patogenną lub prawdopodobnie patogenną w genach BRCA1/2 bez względu na chorobę resztkową i/lub zabieg cytoredukcji (w przypadku olaparybu albo niraparybu). 
  3. Stopień zaawansowania III wg FIGO, u pacjentek  po pierwotnym zabiegu cytoredukcyjnym (w przypadku niraparybu).
  4. Stopień zaawansowania  III/IV wg FIGO, u pacjentek z mutacją patogenną lub prawdopodobnie patogenną w genach BRCA 1/2 (w przypadku olaparybu albo niraparybu) albo bez mutacji (w przypadku niraparybu)po chemioterapii neoadjuwantowej. 

W przypadku skojarzenia leczenia olaparybem z bewacizumabem:

  1. Rozpoznanie histopatologiczne wskazujące na raka jajnika w stopniu III/IV wg FIGO o stopniu zróżnicowania histopatologicznego G2/G3,  raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej bez względu na chorobę resztkową i/lub zabieg cytoredukcji.
  2. patogenna lub prawdopodobnie patogenna mutacja w genach BRCA1/2 (dziedziczna lub somatyczna) w przypadku leczenia olaparybem w monoterapii albo w skojarzeniu z bewacyzumabem lub zidentyfikowane zaburzenia rekombinacji homologicznej (z ang. homologous recombination deficiency, HRD) w przypadku leczenia olaparybem w skojarzeniu z bewacyzumabem;
  3. Całkowita lub częściowa wg kryteriów radiologicznych – RECIST 1.1 odpowiedź na chemioterapię I linii, u pacjentek leczonych wg schematu opartego na pochodnych platyny (Karboplatyna, Cisplatyna).
  4. Dobry stan ogólny.
  5. Wiek powyżej 18 roku życia.
  6. Brak przeciwskazań do stosowania leku
  7. Wykluczenie ciąży. 
  8. Odpowiedni poziom wartości laboratoryjnych.

Badania jakie zostaną zlecone przed wdrożeniem olaparibu/niraparybu:

  1. morfologia krwi z rozmazem
  2. oznaczenie w surowicy stężenia:
    1. mocznika,
    2. kreatyniny,
    3. bilirubiny;
  3. oznaczenie aktywności transaminaz (AspAT, AlAT),
  4. próba ciążowa – u kobiet w okresie prokreacyjnym;

Do  najczęstszych działań niepożądanych w trakcie stosowania olaparibu/niraparibu należą nudności, zmęczenie, wymioty, biegunki i ból brzucha.

Chemioterapia Zwiń Rozwiń

Chemioterapia zalicza się do agresywnych metod leczenia, ponieważ oprócz pozytywnych efektów terapii jak stan remisji, mamy do czynienia z szeregiem działań ubocznych. Chemioterapia raka jajnika jest częścią leczenia skojarzonego i odgrywa ważną rolę w leczeniu uzupełniającym po pierwotnej cytoredukcji, neoadjuwantowym oraz paliatywnym.

Działania niepożądane mogą pojawiać się bezpośrednio po podaniu leków cytostatycznych, powtarzać się po każdym kursie oraz utrzymywać przez wiele lat. Skuteczność i bezpieczeństwo leczenia chemioterapeutycznego zależy od właściwego stosowania leków przeciwnowotworowych, zapobieganiu powikłaniom polekowym jak i zwalczaniu już istniejących skutków ubocznych.

Złotym standardem u kobiet rozpoczynających chemioterapię jest schemat składający się z Paklitakselu w dawce 175 mg/m2 we wlewie 3- godzinnym w skojarzeniu z Karboplatyną w dawce wg AUC 5-6 we wlewie 30-minutowym (6 kursów co 3 tygodnie).

Dowiedz się więcej

Leczenie antyangiogenne Zwiń Rozwiń

Leki ukierunkowane molekularnie o działaniu antyangiogennym powodują zahamowanie tworzenia nowych naczyń krwionośnych oraz zmniejszenie istniejącego unaczynienia w obrębie guza. Lekiem z tej grupy, który stosowany jest u pacjentek z rakiem jajnika jest bewacyzumab. Jest to terapia, która powoduje zahamowanie tworzenia nowych naczyń krwionośnych oraz zmniejszenie istniejącego unaczynienia w obrębie guza. Dzięki temu proces progresji choroby oraz tworzenia przerzutów odległych ulega spowolnieniu.

Leczenie jest wprowadzane w określonym momencie i wiąże się ze wzmocnieniem długotrwałego efektu działania chemioterapii. Bewacyzumab jest podawany razem z chemioterapią (wraz z taxolem i karboplatyną) u pacjentek w III i IV stopniu zaawansowania, po niekompletnej cytoreducji, z pozostawieniem resztek nowotworowych > 1 cm.

Lek stosuje się w dawce 7,5 mg/kg m.c., dołącza się standardowo do leczenia chemioterapeutycznego a następnie kontynuuje się w monoterapii co 3 tygodnie, łącznie do 18 podań. Lek przedłuża czas przeżycia w określonej grupie chorych na raka jajnika oraz czas do kolejnego nawrotu.

Dowiedz się więcej

Hormonoterapia Zwiń Rozwiń

Hormonoterapia w leczeniu wspomagającym ma na celu spowolnienie rozwoju nowotworu oraz poprawę jakości życia.

Komórki rakowe wrażliwe na hormony posiadają receptory hormonalne. Leki stosowane w hormonoterapii modulują przekazywanie sygnału poprzez oddziaływanie z receptorami hormonów płciowych i zmniejszają aktywność hormonalną danej tkanki. Wśród leków hormonalnych, które znalazły zastosowanie w leczeniu raka jajnika można wymienić: selektywne modulatory receptora estrogenowego – tamoxifen, inhibitory aromatazy – letrozol, analogi gonadoliberyny – goserelinę.

Dowiedz się więcej
Powrót do: Jak wygląda leczenie?

Ścieżka pacjenta

Wsparcie psychologiczne

Dowiedz się więcej

Wsparcie socjalne

Dowiedz się więcej

Dodatkowe materiały

Kontynuuj ścieżkę

Zauważyliśmy iż ostatnią odwiedzaną przez Ciebie stroną była ścieżka:

Czytaj dalej