Masz pytania?

Rozpoznanie i leczenie kobiety z powodu raka jajnika , jajowodu czy innych nowotworów ginekologicznych pomimo, że tego nie widać – powoduje bardzo duży ubytek w sferze fizycznej i psychicznej leczonej kobiety.
W wyniku choroby i rodzaju leczenia może dochodzić do poczucia obniżenia własnej wartości i lęku przed jatrogennymi skutkami leczenia .
Choroba i leczenie często powodują spadek sił fizycznych- ciągłe zmęczenie, nietrzymanie moczu, obrzęk limfatyczny kończyn dolnych , okolic podbrzusza lub warg sromowych.
.
Rehabilitacja to szeroko rozumiany proces społeczno-medyczny, który ma na celu poprawienie stanu – z jednej strony funkcjonalnego (profilaktyka obrzęku limfatycznego, profilaktyka przeciwzakrzepowa i zabiegi przywracające sprawność), a z drugiej psycho-społecznego osoby, która zachorowała na nowotwór (porady, psychoedukacja). Poprawą stanu fizycznego zajmuje się fizjoterapia ( dział rehabilitacji medycznej) a o poziom psychiczny dbają psychoonkolodzy ( rehabilitacja psychiczna).

Skierowanie do zakładu rehabilitacji nie musi być od onkologa, może również być od każdego lekarza, który współpracuje z Narodowym Funduszem Zdrowia, czy to będzie lekarz pierwszego kontaktu czy każdy inny lekarz, który zdecyduje o potrzebie rehabilitacji po lub w trakcie procesu leczenia. Panie, które są leczone w Narodowym Instytucie Onkologii, na Ursynowie i na Wawelskiej dostają skierowania bezpośrednio po zakończeniu leczenia chirurgicznego.
Pacjentki leczone w ośrodkach BCU, muszą być przyjęte na pierwszą wizytę w ciągu pierwszego miesiąca na rehabilitację.

Każda osoba jest inaczej leczona, ma inne potrzeby powrotu do sprawności, bo one będą zależały po pierwsze od aktywności wcześniej, od stanu fizycznego na dzisiaj i od operacji, która była wykonana (jeśli była). Więc nie wszystkie panie potrzebują podobnych zajęć fizjoterapeutycznych. To jakie ćwiczenia można stosować i jaka ta aktywność powinna być po leczeniu, zależy też od stanu w jakim jesteś na dany dzień. Czy jesteś w trakcie chemioterapii, czy jesteś w trakcie radioterapii, czy jest przerwa w leczeniu. Należy również brać pod uwagę efekty uboczne leczenia. Może w czasie chemioterapii wystąpić spadek poziomu leukocytów czyli tak zwana neutropenia, która będzie dawała objawy zmęczenia. Może pojawić się obniżenie ilości granulocytów, co będzie dawało nam leukopenię czyli będzie zmniejszona odporność, będzie wrażenie, że mamy zapalenie śluzówki, że jesteśmy przeziębione. Może wystepować tak zwana małopłytkowość i wtedy jest większa skłonność do siniaków. Na to wszystko należy zwrócić uwagę i skonsultować z fizjoterapeutą. Doświadczenie pokazuje, że wiele kobiet, który nigdy wcześniej nie ćwiczyły, nigdy wcześniej nie dbały o swoją aktywność, które żyły: do domu zakupy, obiad, kolacja, do pracy – te kobiety po zachorowaniu na nowotwór piersi, po swojej rekonwalescencji nagle uwierzyły że czas jest dla nich. Chodzą na ćwiczenia, biorą udział w spotkaniach, mają czas i mają świadomość tego, że ciało i dusza to są dwie rzeczy najważniejsze dla kobiety, która chorowała i żeby przejść ten okres warto zadbać o siebie w pełni. Tak naprawdę jakikolwiek wybrany przez panie proces usprawniania jest na pewno ważny i dobry. Nie każda pacjentka wymaga usprawniania w zakresie poprawy funkcjonalności.
Oczywiście jeżeli mówimy o szeroko rozumianej rehabilitacji to mamy do czynienia z dwoma procesami – rehabilitacja psychofizyczna; pierwszy to z fizjoterapia czyli poprawą stanu fizycznego i z rehabilitacją psychiczną, bo niektóre panie nawet po niedużej operacji, jednak po rozpoznaniu rak piersi mogą wymagać wspomagania przez psychologa. Natomiast nie u każdej osoby jest potrzeba usprawniania fizycznego, ważne jest żeby wiedzieć, że aktywność jest jednym z elementów profilaktyki, aktywność fizyczna i nawet dla tych kobiet które zachorowały, a szczerze mówię jeszcze raz, że wszystkie badania, a tych badań robiliśmy bardzo dużo i na świecie badania też pokazują, że dużo kobiet które zachorowały to są kobiety, które wcześniej były mało aktywne fizycznie.