Wsparcie w chorobie – od czego zacząć?

Przychodzą nagle, wprowadzają chaos i burzą dotychczas poukładaną codzienność. Sytuacje kryzysowe to takie momenty w życiu, kiedy zostają zachwiane nasze podstawowe potrzeby: bezpieczeństwa i spokoju. Tracimy wówczas poczucie wpływu i sprawczości. Dzieje się tak m.in. wtedy, gdy stajemy w obliczu choroby nowotworowej. Jak zaadaptować się do nowej sytuacji i zorganizować wsparcie, które pomoże przejść przez ten trudny okres? Poznaj kilka praktycznych wskazówek.

Pierwsze tygodnie to proces zaadaptowania się do nowej, innej rzeczywistości, ale też do zmian jakie zachodzą wewnątrz nas – związane z trudnymi emocjami, natrętnymi myślami, bólem fizycznym, jak i do zmian zewnętrznych – częste wizyty lekarskie, wykonywanie badań, wymagający proces leczenia.
Kiedy zderzamy się z bolesną rzeczywistością jaką jest choroba nowotworowa potrzebujemy mieć przy sobie mądrych i życzliwych ludzi. Takich przy których czujemy się bezpiecznie i akceptowani. Potrzebujemy kogoś kto dostrzeże nasz ból, zauważy i uzna nasze cierpienie, kto przyjmie jak się czujemy i nie będzie chciał na siłę poprawiać naszego samopoczucia a po prostu będzie obok. Dużym zasobem jest możliwość sięgnięcia po wsparcie drugiego człowieka, przy którym w chwilach chaosu, pogubienia, różnych trudnych emocji, możemy się ukoić. Zastanów się i odpowiedz sobie na te kilka pytań:
🌿 Kto zaufany i bliski może mi teraz towarzyszyć?
🌿 Kto umie ze mną być?
🌿 Przy kim odzyskuję energię i czuję się najbezpieczniej?
🌿 Kto potrafi uszanować to czego teraz chcę i potrzebuję?
🌿 Kto potrafi zaciekawić się tym co mówię, towarzyszyć w rozmowie, słuchać i być
obecnym?
🌿 Po czyje wsparcie chcę teraz sięgnąć biorąc pod uwagę to czego doświadczam?
Każdy człowiek w chorobie nowotworowej potrzebuje innego rodzaju wsparcia. Jedna osoba będzie potrzebowała wysłuchania, zrozumienia i wypłakania się w obecności bliskiej osoby. Ktoś inny może potrzebować pomocy zadaniowej – ugotowania obiadu, posprzątania mieszkania, wykupienia leków w aptece czy załatwienia jakiś spraw w urzędzie. Pomocne w takich sytuacjach może okazać się bycie blisko siebie, swoich potrzeb i poszukanie odpowiedzi na pytania:
🌾Czego teraz potrzebuję?
🌾Jakiej pomocy oczekuję?
I zakomunikowanie tego drugiej osobie.
Na przykład:
☘️ Nie radzę sobie z tym co mnie spotkało. Chciałbym porozmawiać. Czy byłoby dla Ciebie ok, gdybyś ze mną teraz chwile posiedziała?
To, o czym warto pamiętać, to że każdy człowiek odnajduje się w udzielaniu innego rodzaju wsparcia. Osoba, która potrafi dać wsparcie emocjonalne może nie odnaleźć się w pomocy zadaniowej. I na odwrót – osoby zadaniowe mogą mieć trudność w udzielaniu wsparcia emocjonalnego. I choć nie każdy człowiek będzie miał w sobie gotowość aby wsparcie dawać, warto szukać ludzi, którzy w tym wymagającym i trudnym czasie będą blisko”.

Tekst przygotowała Sonia Dalka, interwentka kryzysowa, konsultantka infolinii Onkologicznego Centrum Kryzysowego.
Sonia dyżuruje w środy i czwartki, godz.17.00-19.00, 22 105 55 30.